Het zal je misschien verbazen, maar als je denkt dat je boek af is… Dan is je boek eigenlijk nog lang niet af. Wij hielden ons natuurlijk braaf aan onze deadline van 1 november voor het inleveren van het manuscript, en twitterden heel naïef:
Ik geloof dat we net de laatste aanpassingen aan @oorlogsbrieven maakten. Iemand, leg mij aan een wittewijninfuus.
— Lisanne Mathijssen (@Lytje) November 1, 2015
Zo. Ik geloof dat @oorlogsbrieven af is. Tijd voor weekend. 🍷😴 — Nieske Vergunst (@nieske) November 1, 2015
Ha! Als we toch eens hadden geweten wat er daarna nog zou komen. Natuurlijk was het grootste deel van het werk wel gedaan op dat moment. Maar toen? Nog een paar allerlaatste aanpassingen doen aan de tekst, op sterk aandringen van de redacteur. Klus nog even wat aan het voorwoord. Herschrijf nog even die paar zinnen.
Terwijl de redacteur het manuscript nog eens grondig doornam, schreven wij blogstukjes en nieuwsbrieven, plaatsten we updates op Facebook en Twitter en maakten we wervende filmpjes. Deze bijvoorbeeld:
Ondertussen was het hoog tijd om data te prikken: wanneer is de boekpresentatie, en wanneer ligt het boek in de winkel? We markeerden respectievelijk 29 januari en 4 februari in onze agenda’s, en gingen weer verder aan de slag, want: de persklaarmaker had de tekst onder handen genomen. Een persklaarmaker kijkt op héél gedetailleerd niveau naar de tekst: hoofdletters (joden of Joden?), spelling (menschen? Duitschers?), inconsistenties, spatiegebruik – letterlijk de puntjes op de i. En die correcties en aanwijzigingen bekijken en (grotendeels) doorvoeren is ook nog best een klusje.
Oké nu even als schrijver in plaats van als redacteur: een persklaargemaakt manuscript terugkrijgen is echt niet grappig. Wat een hel. — Lisanne Mathijssen (@Lytje) December 12, 2015
Je krijgt ook op de eerste pagina al een hekel aan de persklaarmaker. BEMOEI JE ER NIET MEE. Urg, oké, ik voer het wel door. — Lisanne Mathijssen (@Lytje) December 12, 2015
Inmiddels was het half december en gingen we samen met de afdeling PR van onze uitgeverij aan de slag met het schrijven van het persbericht, het verzamelen van wervende quotes van bekende mensen, het opstellen van de verzendlijst voor het persbericht, het plannen van de boekpresentatie en alles daaromheen.
De eerste interviewverzoeken kwamen al snel binnen.
Zo, ons eerste interview zit erop hoor! In februari bij @BooksBubbles.
— Oorlogsbrieven (@oorlogsbrieven) December 23, 2015
In de tussentijd verzamelden we nog de illustraties en onderschriften voor in het boek, want het boek bestaat niet alleen uit tekst. Foto’s van de hoofdpersonen, een briefje met aardappelvlekken, een mooi bijschrift, een tekeningetje van een blik-kurk-pit en dat soort beeldmateriaal maken de inhoud nog sprekender.
De stamboom was een geval apart, ondanks de ontwerper die ‘m voor ons op een ordentelijke manier zou vormgeven. Wat is de handigste manier om twee grote familietakken op één pagina te krijgen? Waarom ontbreken er zoveel sterfdata en kunnen we die toch niet ergens vinden? Wat doe je met twee bronnen die een verschillende geboortedatum of doopnaam aangeven? De verschijningsdatum kwam ondertussen dichterbij, en daar moet natuurlijk ook van alles mee. Mooie plaatjes maken ter promotie, tweets schrijven, blogstukjes, nieuwsbrieven, Facebookposts.
Precies op de verjaardag van @Lytje zal @oorlogsbrieven EINDELIJK in de winkel liggen! pic.twitter.com/REjH0QcE25 — Oorlogsbrieven (@oorlogsbrieven) December 20, 2015
En dan: de drukproef. Oh, de drukproef. Wat hebben we de drukproef vervloekt.
Wat zeg ik, drukproef? Lees: DRUKPROEVEN. Twee stuks. De kerstvakantie ging dus grotendeels op aan werk.
En wie zitten er weer nachtelijk correctiewerk door te voeren? JA HOOR.
— Oorlogsbrieven (@oorlogsbrieven) December 30, 2015
Tel daarbij ook de flaptekst nog op, en na wekenlang zwoegen over de drukproeven, half januari dan toch eindelijk…
Holy macaroni, het boek ligt bij de drukker! Dat betekent dat we dus NIKS meer kunnen veranderen. 😳😳😳😳😳😳 — Oorlogsbrieven (@oorlogsbrieven) January 18, 2016
Toch was het nog geen tijd om op onze lauweren te rusten: hoog tijd voor het voorbereiden van de boekpresentatie! Wie nodigen we uit? Hoe doe je zoiets een beetje leuk? Kunnen we opa nog interviewen via Skype? Wat willen we vertellen in onze speech? Hoe werkt het met signeren? Wat doe je als je ter plekke per ongeluk iemands naam vergeet? En wat moeten we in hemelsnaam aan?
Ondertussen: mailen en bellen met allerlei redacteuren van radio en tv. Interviews plannen. Pitches verzinnen.
En dan is het moment daar: de boekpresentatie! Het uitverkopen van de eerste 100 exemplaren! En dat een week voor de verschijningsdatum.
Boekpresentatie van @oorlogsbrieven gister. Alle aanwezige exemplaren uitverkocht. Schaarste is van alle tijden. pic.twitter.com/uMlQj19IRF
— Nieske Vergunst (@nieske) January 30, 2016
Overweldigd met liefde op de presentatie van @oorlogsbrieven. Wat een geweldig feest. Blije auteurs hier: pic.twitter.com/ccyB62pzbh — Lisanne Mathijssen (@Lytje) January 30, 2016
De eerste recensies.
Aan het genieten van @oorlogsbrieven. Extra wrang om beschreven situaties van toen nu in Syrië en Irak te zien. pic.twitter.com/Ci8bkNSgtR
— Sidney Vollmer (@SidneyVollmer) February 1, 2016
Morgen is de voorbereidingsfase écht afgelopen: dan ligt het boek in de winkel. We zijn benieuwd wat het drukke schrijversleven ons dan zal brengen…